Gezondheidszorg onder de Marrons:

Historische ontwikkelingen van het gezondheidszorgmodel in het binnenland van Suriname

Abstract

Het gezondheidszorgsysteem zoals dat nu bestaat in het binnenland is het resultaat van een unieke ontwikkeling over een periode van ruim 250 jaar. Steeds moest het leveren van ‘zorg op maat’ worden nagestreefd, waarbij de christelijke beginselen de drijfveer vormden en de beperkte financiële-, logistieke-, communicatiemogelijkheden en culturele verschillen mede bepalend waren. Zendingsorganisaties hebben een sterke invloed gehad op de ontwikkelingen. Deze ontwikkelingen speelden zich voornamelijk af langs de grote rivieren, waar ook het grootste deel van de binnenlandse bevolking woont, en waren sterk afhankelijk van toestemming van het traditionele gezag en de bescherming van de zorgverleners door het traditioneel gezag in die gebieden. Door de jaren heen werd de bijdrage van de overheid in toenemende mate bepalend voor de omvang en kwaliteit van de zorg. Het vertrouwen van de bevolking in de westerse aanpak van gezondheid en ziekte groeide langzaam, wat blijkt uit het toenemend aantal polibezoeken, maar de traditionele geneeswijzen verdwenen nergens volledig. Voornamelijk gebaseerd op informatie uit de jaarverslagen van de Medizebs, die handelen over de zendingshospitalen en poliklinieken in het binnenland, wordt de ontwikkeling van deze periode belicht. Aandacht is besteed aan het model van de gezondheidszorg, dat zich ontwikkeld heeft tot het internationaal bekend staande geïntegreerd Primary Health Care model, dat effectiever en efficiënter voor het binnenland van Suriname blijkt te zijn dan voorgaande modellen.